З ўсіх мовазнаўчых тэм арфаграфія застаецца адной з самых актуальных і цікавых для шырокіх колаў грамадства. Наш правапіс да апошняга часу фарміраваўся пад моцным уздзеяннем як лінгвістычных, так і сацыяльных фактараў. Яму прысвечана нямала прац, з найноўшых гл., напрыклад:
• Беларуская арфаграфія: здабыткі і перспектывы : матэрыялы рэспубліканскай навукова-практычнай канферэнцыі. — Мінск : Выдавецкі цэнтр БДУ, 2012. — 167 с.
• Гісторыя беларускага мовазнаўства, 1918–1941 : хрэстаматыя для студэнтаў філал. ф-та : у 2 ч. / аўт.-уклад.: С.М. Запрудскі, Г.І. Кулеш. — Мінск : БДУ, 2005-2008.
• Запрудскі С. М. Беларускае мовазнаўства і развіццё беларускай літаратурнай мовы: 1920–1930 гады. — Мінск : БДУ, 2013. — 366 с.
• Іўчанкаў В. І. Беларуская арфаграфія: апавяданні і гісторыі. — Мінск : Пачатковая школа, 2010. — 302 с.
Прапануем увазе чытачоў класічную працу П. Мэё (1977): P. Y. Mayo. The Alphabet and Orthography of Byelorussian in the 20th Century // The Journal of Byelorussian Studies. London, 1977. Vol. IV. № 1. P. 28–48.
Мікіта Супрунчук
Лінгвіст, сербіст, працуе ў Мінскім дзяржаўным лінгвістычным універсітэце (кафедра агульнага мовазнаўства). Навуковыя інтарэсы: сербістыка, граматыка, лексікаграфія, камп'ютарная лінгвістыка, методыка выкладання замежнай мовы.